Prosto i aktywnie

Aktywność fizyczna – wtorek – 25 listopada 2014: bieg

W listopadzie mija rok, odkąd rozpoczęłam swoją przygodę z bieganiem. Początkowo bieganie miało być tylko dodatkiem do zestawów „babskich ćwiczeń” typu treningi z Ewą Chodakowską, czy zestaw prostych ćwiczeń z obciążeniem według zaleceń Leona. Wszystkie ćwiczenia wykonywane były z myślą o wyszczupleniu i ujędrnieniu, ale brakowało w nich elementów aerobowych, które wydatnie poprawiałyby kondycję. I tak pewnego listopadowego popołudnia na hasło Leona "-A może byśmy kupili buty i zaczęli biegać?" zareagowałam entuzjastycznie i już kilka dni później na półce stały dwie pary nowiutkich butów do biegania.

Turystyka rowerowa i bieganie!

Początki, jak to zwykle bywa, były trudne, ale jak to mówią - każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku, a w moim wypadku niemrawego truchtu.

Moja kondycja była w kiepskim stanie i to pomimo tego, że praktycznie każde lato spędzam jeżdżąc na wycieczki rowerowe, a okres jesienno-zimowy, wykonując domowe zestawy ćwiczeń. Początkowo truchtałam przez kilkaset metrów i przerwa w marszu i tak kilka razy, ponieważ nie byłam w stanie przebiec nawet kilkunastu minut bez przerwy. Zagryzłam zęby i ćwiczyłam dalej wraz z Leonem, choć po pewnym czasie nasze biegowe ścieżki się rozeszły, ponieważ jego forma rosła znacznie szybciej niż moja i nie dotrzymywałam mu już kroku. Nie zniechęciło mnie to jednak - stwierdziłam, że jedyną osobą z którą się ścigam jestem ja sama. Jestem dumna z tego co osiągnęłam – od kilkusetmetrowej walki z zadyszką do 10-11 km ciągłego biegu. Wiem, że dla wielu wytrawnych biegaczy to niewiele, ale dla mnie to mój prywatny Mount Everest, no dobra, może Mount Blanc.

Trochę ćwiczeń z obciążeniem

Jednakże poza osobistą satysfakcją bieganie przyniosło mi też kilka innych korzyści, o których chciałabym napisać:

Szczupła sylwetka i lepsza wydolność organizmu

Dzięki systematycznym treningom nie mam absolutnie żadnego problemu z wbiegnięciem na trzecie piętro bez zadyszki, co wśród moich rówieśników, którym bliżej już do czterdziestych niż do trzydziestych urodzin, wcale nie jest takie oczywiste. Lepsza kondycja, którą zyskałam dzięki bieganiu pozwoliła mi także wydłużyć kilometraż naszych wiosenno - letnich rowerowych wojaży.

Czasem można zaszaleć!

Bieganie polecam wszystkim paniom, które tak jak ja lubią jeść, a pragną być szczupłe – to działa! Większość spodni i spódnic, które posiadam musiałam zanieść do krawcowej w celu zwężenia w pasie. Dzięki treningom zeszczuplałam szczególnie w dolnych partiach ciała, których wyszczuplanie przebiega raczej opornie. Mam szczuplejszą talię, biodra, a nogi są sprężyste i ujędrnione. Jem zdrowo, do niedawna nie jadłam żadnego mięsa oprócz ryb, a tego lata całkiem z nich zrezygnowałam, ale potrafię zjeść całkiem spore porcje wegetariańskich specjałów, które na szczęście udaje mi się spalić.

Bieg z rytmem natury

Dzięki bieganiu jestem bliżej przyrody, zauważam zmiany, które w niej zachodzą, cieszę się rytmem pór roku. Widzę jak zmienia się mój „biegowy krajobraz” i daje mi to dużo radości i odprężenia. Zanim zaczęłam biegać, w natłoku codziennych spraw zdarzało mi się nie zauważać zmieniających się pór roku, bezrefleksyjnie przechodziłam z jednej do drugiej. Dzięki regularnym treningom polubiłam jesień, której wcześniej nie znosiłam. Dopiero teraz w pełni doceniam jej piękno – szelest kolorowych liści pod stopami, zapach lasu, poranną mgłę unoszącą się nad polami - cudo!

Podziwianie krajobrazów

Dobre samopoczucie

Odkąd zaczęłam biegać znacznie rzadziej pojawia się u mnie zły nastrój i dni, kiedy nic mi się nie chce i najchętniej w ogóle nie wychodziłabym z łóżka. Dzięki cotygodniowej dawce endorfin jestem bardziej radosna i pełna energii do działania. Biegnąc „spalam” negatywne myśli i emocje i wracam do domu pogodna i wyciszona.

Dobra kawa i lektura - to jest to, co lubię!

Bieganie kuźnią charakteru

Świadomość tego, iż byłam w stanie trenować systematycznie cały rok i to pomimo niesprzyjających warunków atmosferycznych i zwykłego lenistwa wzmocniło moją silną wolę i samodyscyplinę i nie odpuszczam sobie realizując inne życiowe cele typu comiesięczne regularne oszczędzanie, czy nauka kolejnego języka obcego  - powoli i mozolnie brnę do przodu, ale nie poddaję się. Właściwie jedyne sytuacje, gdy odpuszczałam bieganie to jakieś poważniejsze przeziębienie, które zwykle dopada mnie w październiku i „kobiece dni”.

Mój pierwszy medal ;)

Oczywiście to takie moje bardzo subiektywne podsumowanie mojej dotychczasowej przygody z bieganiem, ale chciałam się z Wami podzielić moją radością i argumentami przemawiającymi za podjęciem tej aktywności fizycznej – spróbujcie, myślę, że warto!

Matyldy zestaw do ćwiczeń z obciążeniem

Aktywność fizyczna – wtorek – 18 listopada 2014: bieg

Ponieważ dawno nie pisałam o kosmetykach, a trochę się tych nowości nazbierało, dziś takie małe zbiorcze podsumowanie tego, co zagościło na łazienkowej półce tej jesieni.

Olej kokosowy

Na początek mój faworyt czyli olej kokosowy – kosmetyk, który pełni u mnie rolę balsamu do ciała i jednocześnie wartościowy olej wykorzystywany przez nas w kuchni. Zaopatrzyłam się w dwa słoiki – jeden do smarowania, drugi do jedzenia. Fakt, iż jest to kosmetyk w 100% naturalny miał dla mnie kluczowe znaczenie, kiedy zobaczyłam go na półce w moim ulubionym lokalnym sklepiku zielarskim postanowiłam dać mu szansę. Często kupując kosmetyki, których producenci chwalą się na opakowaniu iż ich produkt zawiera np. olej kokosowy, arganowy czy jakieś inny cud natury, po wnikliwym przeanalizowaniu składu odkrywamy,że zawartość tych cennych składników jest tak naprawdę symboliczna.

Olej kokosowy

Po miesiącu stosowania jestem zadowolona z efektów – skóra jest odżywiona, olej dobrze się wchłania, no i przede wszystkim nie wcieram w siebie chemikaliów, które przenikają w głąb mojego ciała. Staram się ograniczać ilość sztucznych środków chemicznych w otoczeniu – na przykład stosuję o wiele mniej środków czyszczących – obecnie jest ich zaledwie kilka, a mieszkanie wcale nie przypomina stajni Augiasza. Ze względu na problemy z układem oddechowym zrezygnowałam również ze świec parafinowych i odświeżaczy powietrza, które są szkodliwe dla zdrowia i zanieczyszczają powietrze toksycznymi substancjami zamiast je odświeżać.

Krem rokitnikowy

Kolejny produkt to lekki krem rokitnikowy firmy Sylveco – od dawna chciałam wypróbować kosmetyki tej firmy no i testowanie rozpoczęłam od tego właśnie specyfiku. Zawiera on wiele naturalnych substancji takich jak olej rokitnikowy, ekstrakt z kory brzozy, aloesu i mydlnicy lekarskiej, olej jojoba i masło karite.

Krem rokitnikowy

Krem jest bardzo przyjemny w użyciu, szybko się wchłania, jest dobry pod makijaż i nie zapycha porów, sprzedawany jest w wygodniej buteleczce ułatwiającej dawkowanie i aplikowanie kosmetyku. Myślę, że zaprzyjaźnię się z nim na dłużej i wypróbuję też inne produkty tej firmy ze względu na ich świetny skład. Poza tym lubię stosować produkty polskich firm, które jakościowo nie odbiegają, a często przewyższają mainstreamowe kosmetyki drogeryjne wielkich korporacyjnych molochów. Kupujmy dobre i polskie!

Odżywka do włosów Jantar

Jantar – odżywka do włosów firmy Farmona- okres jesieni, to dla mnie niestety okres wzmożonego wypadania włosów. Dlatego też po raz kolejny sięgnęłam po tę odżywkę. Wcieram ten specyfik regularnie przez trzy tygodnie, a następnie robię przerwę.

Odżywka do włosów Jantar

Dzięki temu po długiej i systematycznej kuracji na głowie pojawia się dużo maleńkich włosków zwanych pieszczotliwe baby hair. Poza tym sezonowym wypadaniem nie mam problemów z włosami – są grube, lśniące i nie rozdwajają się. Myślę, że to jednak zasługa stylu życia, przede wszystkim zdrowego odżywiania, a nie odżywek.

Krem BB

Ponieważ koszyczek z kosmetykami do makijażu świecił pustkami zaopatrzyłam się w swoje ulubione ulubione kosmetyki Lily Lolo, o których pisałam już wcześniej na blogu. Tym razem zdecydowałam się na krem BB zamiast podkładu mineralnego. Jak podaje producent krem nie zawiera silikonów, zawiera składniki przeciwstarzeniowe i nawilżające oraz mineralne pigmenty poprawiające koloryt cery.

Krem BB, brązer i puder

Na razie nie jestem nim jakoś specjalnie zachwycona, ale stosuję go dopiero od dwóch tygodni – zobaczymy. Zamówiłam również małą próbkę tego kremu w innym odcieniu i tutaj mały zgrzyt – musiałam za nią zapłacić chociaż na opakowaniu widniał napis – free sample – not for resale.

Puder mineralny Flawless Silk i brązer^{(dlaczego brązer? - czytaj na tutaj)}

Oprócz tego zamówiłam już trzecie z kolei opakowanie pudru mineralnego - Flawless Silk oraz po raz pierwszy skusiłam się na brązer mineralny w odcieniu – South Beach, który planuję używać gdy skończy mi się róż mineralny. Na razie obejrzałam na You Tube kilka filmików jak nakładać to cudo co by się do tej przesiadki z różu na bronzer przygotować teoretycznie. Zakupy zamykają pomadka naturalna w odcieniu Intense crush oraz błyszczyk naturalny – English Rose. Jeśli chodzi o kosmetyki kolorowe to myślę, że ten zapas wystarczy mi na jakieś sześć miesięcy w myśl zasady – używaj lecz nie nadużywaj.

Nietypowe pojemniczki

No i to by było na tyle, na koniec chciałabym Wam pokazać moje pojemniki do przechowywania biżuterii i akcesoriów kosmetycznych. Zainspirowana książką „Minimalizm po polsku”, o której pisałam już wcześniej, postanowiłam dać nieużywanym rzeczom drugie życie i wykorzystać je do zupełnie innych celów niż ich pierwotne przeznaczenie. Tak właśnie stało się z zastawą do herbaty, który był jednym z naszych prezentów ślubnych, ale od kilku już lat zalega w szafce. Ładne toto, ale filiżanki jakieś takie malutkie i kruche, a my lubimy pić herbatkę w takich całkiem sporych kubełkach. Wpadłam więc na pomysł, że te filiżaneczki i pojemniczki świetnie nadadzą się do zagospodarowania moich kosmetycznych różności, a ja mam przyjemność codziennego obcowania z czymś, co jest nie tylko piękne, ale i praktyczne.

Moje nietypowe pojemniczki

Nasz zapasik warzywek i owoców (część warzywek w lodówce)

Aktywność fizyczna – wtorek – 11 listopada 2014: bieg

Przed startem

Tym razem pobiegliśmy RAZEM! Tak, tak wreszcie - po roku i praktycznie gdzieś około pierwszej rocznicy od rozpoczęcia biegania Matylda wzięła udział w biegu publicznym, a był to bieg św. Marcina na 10km w dniu 11 listopada 2014. To był JEJ dzień. Dzień debiutu Matyldy w biegu ulicznym.

Przed startem

Nie było to jakieś wielkie wydarzenie biegowe. Raczej mały bieg lokalny. Uczestników było około 350-ciu, tak więc niewielu. Z jednej strony dobrze, bo mało ludzi, kameralna atmosfera, z drugiej trochę kiepsko, bo trzeba jakoś około tej godziny dobiec, żeby już tak zupełnie przed karetką nie dotrzeć do mety... ;) W większych biegach - np na biegu w Kaliszu, na którym biegłem sam - czas powyżej godziny miało całkiem sporo osób (na pewno dobrze powyżej setki). Tutaj ostatni zawodnik przybiegł z wynikiem chyba 1 godzina i 8 minut... i tyle - koniec imprezy.

Przed startem

Dla Matyldy presja i emocje były więc spore. Ja tym razem biegłem jako wsparcie duchowe oraz pacemaker - miałem doprowadzić Matyldę do mety z czasem zbliżonym do jednej godziny. Na tyle się umówiliśmy, z wcześniejszych biegów i treningów Matyldy wynikało, że będzie to dla niej optymalny do osiągnięcia rezultat.

Co my tam mamy w tym pakiecie?

Na starcie ustawiliśmy się w ogonie startujących. Nie było tutaj podziału na strefy itp. Przy tak małej ilości osób i tak nie miałoby to większego sensu. Odliczanie, pytanie zaniepokojonej Matyldy: - To już wszyscy, którzy biegną się ustawili? Tak mało ludzi? I jedziemy. Ruszyliśmy nieco powyżej zaplanowanego tempa, ale po kilkudziesięciu metrach starałem się wyrównać do założonego, żeby Matyldy nie zamęczyć już na początku ;)

Pierwsze metry biegliśmy z kilkoma jeszcze osobami faktycznie przed karetką i wozem Straży Pożarnej, zamykającym bieg. Trudno, skoro wszyscy tak pędzą, nic na to nie poradzimy. Mamy założoną godzinę i tego tempa będziemy się trzymać.

Powolutku, stopniowo zaczęliśmy oddalać się od grupki biegnącej na końcu. Trasa wspaniała. Prosta, gładka, piękny asfalt, praktycznie - nie licząc malutkich wzniesień - płaska jak stół. Nic, tylko biec i cieszyć się otaczającą nas przyrodą. Duża część trasy wiedzie polami. Pogoda dopisuje. Jest przyjemnie, bezwietrznie, nawet słoneczko przyświeca. Jestem zachwycony. Matylda chyba nieco mniej.

Tradycyjnie już - zwycięzca biegu

Do piątego kilometra szło bardzo dobrze. Trzymaliśmy założone tempo. Matylda trochę narzekała, lecz biegła dalej. Bardzo dużo dawał doping ludzi z wiosek, którzy tym biegnącym przy końcu, dopingują chyba bardziej, niż tym na początku (a na pewno bardziej, niż tym którzy biegną w środku). Byłem naprawdę zdziwiony. Podczas moich wcześniejszych biegów nie doświadczyłem aż takiego "personalnego" dopingu. Biegłem zazwyczaj w jakiejś grupie, ludzie dopingowali, ale nie było to takie osobiste, jak tutaj. Tymczasem dzisiaj spotkaliśmy się z naprawdę sympatycznym dopingiem. Okrzyki w stylu: "Już tylko kilometr - biegnijcie, wytrzymajcie do końca!", "Nie poddawajcie się!", oklaski i uśmiechy były bardzo miłym i dopingującym elementem. A przecież biegliśmy niemal na końcu i ci ludzie dopingowali już tylu biegnących przed nami! Pewnie, że zdarzyło się, że ktoś krzyknął: "To za wami jeszcze ktoś biegnie?", ale był to jakiś odosobniony przypadek, który jednak bardzo zdeprymował Matyldę.

Schody zaczęły się po połowie dystansu. Matylda nie mogła utrzymać tempa. Od tej pory to w zasadzie ona nadawała tempo - takie, jakim mogła biec. Ja nie byłem już w stanie zachęcić jej do większego wysiłku. Biegłem więc obok i starałem się "zagrzewać do boju", lub przynajmniej nie przeszkadzać, ponieważ Matylda jakoś niezbyt dobrze znosi moje metody motywacyjne.

Pierwszy Polak na mecie - był trzeci - gratulacje!

Najgorzej było chyba gdzieś około 8 km. Tutaj faktycznie mocno zwolniliśmy, lecz ani razu nie przeszliśmy do chodu. Po kryzysie, jakieś 500m przed metą Matylda zmobilizowała jakieś ostatki sił i w tempie ok 05:30 przekroczyła linię mety. Teraz już tylko medal, kubek z piciem i uśmiech na twarzy!

Pucharu nie było, ale zadowolenie i tak wielkie!

Po roku biegania, po wszystkich kryzysach i chwilach zwątpienia na trasie, Matyldzie udało się dobiec do mety w założonym czasie jednej godziny! Brawa i gratulacje! A żeby nie było za słodko: przed tobą Matyldo, kolejny rok biegania i nie ma to tamto! Trzeba iść do przodu!

Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że dla wielu biegających wynik 1 godziny na 10km to żaden wynik - nieważne. Dla nas, a dla Matyldy szczególnie, to dobry wynik. To realizacja zaplanowanych założeń, to decyzja startu Matyldy w pierwszym biegu, to dzielne trwanie do końca, mimo tego, że momentami było ciężko, że droga się dłużyła, a rzeczonego końca widać nie było ;)

Przed nami - miejmy nadzieję - kolejny rok przygody z bieganiem. Kolejne plany, kolejne miesiące starania się, o to, żeby się chciało. Dużo czasu na walkę o lepszego siebie. Myślę, że może być tylko lepiej. Czy się uda? Wierzę w Matyldę, jej upór i wytrwałość i wydaje mi się, że za rok będzie się mocno śmiała z dzisiejszego wyniku.

Pierwszy medal Matyldy

Jako że impreza była dość mała, tak więc i o organizacji wiele pisać nie potrzeba. Krótko: wszystko było dobrze. Biuro, szatnie, prysznice itp użyteczne miejsca w jednym budynku. Parking wieeelki i zaraz obok. Weryfikacja i wydawanie pakietów sprawne i bezproblemowe. Trasa biegu oznakowana i zabezpieczona. Na piątym kilometrze punkt z wodą. Organizacja wzorowa. Pogoda dopisała. Kibice - choć może nie było ich wielu - byli jednak bardzo zaangażowani. Wielkie dzięki za pomoc i wsparcie na trasie. Tradycyjnie już dzięki wszystkim jednostkom zabezpieczającym trasę biegu, wolontariuszom oraz organizatorom. Było miło i być może za rok spróbujemy ponownie!

Aktywność fizyczna – wtorek – 4 listopada 2014: bieg