Tym razem poniosło nas do Inowrocławia na VIII Bieg Piastowski. Bieg to półmaraton na trasie z Kruszwicy do Inowrocławia. Impreza raczej z tych mniejszych, bo na starcie stanęło chyba około 600 biegaczy. Konkretnych założeń czasowych na ten bieg nie miałem. Liczyłem na powtórkę czasu z Sobótki lub na jego malutką poprawę. Nie udało się pierwsze, a więc i drugie tym bardziej. Ale po kolei.

VIII Bieg Piastowski - nie wiem, co zrobiłem z tym medalem, że tak mi się jakoś zaplamił

Po drodze do Inowrocławia zatrzymaliśmy się na krótką chwilę w Kruszwicy, aby zobaczyć znaną z legendy o Popielu Mysią Wieżę oraz rzucić okiem na Gopło. Powiało klimatami wycieczek z czasów szkoły podstawowej i poprzedniego ustroju ;) Bo i trochę to tak mniej więcej w okolicach Mysiej Wieży wygląda. Pewne elementy, jakby zupełnie nie zmieniły się od czasów sprzed 1989 roku ;) Ma to swój sentymentalny urok dla ludzi pamiętających trochę poprzednią epokę oranżady w foliowych woreczkach...

Lech, Czech i Rus? A może Piast Kołodziej lub Popiel? Kim by nie byli, to nóżki mają trochę cherlawe ;)

Kruszwica - okolice Mysiej Wieży i Jezioro Gopło

Kruszwica - okolice Mysiej Wieży

Kruszwica - legendarna "Mysia Wieża"

Jako że Inowrocław to nie tylko Bieg Piastowski, lecz także i miasto uzdrowiskowe, wymyśliliśmy sobie, że pojedziemy tam dzień wcześniej i poświęcimy trochę czasu na zwiedzanie tej właśnie uzdrowiskowej części miasta. Chodziło nam o park, tężnie i ogólnie biorąc, wszystko co z tym związane. Matylda wynalazła śliczny kameralny hotelik "Pod Tężnią" i tam zameldowaliśmy się 8 maja.

Inowrocław - Park Solankowy

Nigdy nie byliśmy w Inowrocławiu i - wstyd się przyznać - do czasu tego wyjazdu na dobrą sprawę nie wiedzieliśmy, że miasto posiada tak urokliwą część uzdrowiskową. Po przyjeździe poszliśmy na Stadion Inowrocławskich Olimpijczyków, aby odebrać pakiet startowy do sobotniego biegu i w zasadzie w tym dniu to było tyle, jeżeli chodzi o bieganie ;) Resztę czasu poświęciliśmy na niespieszne spacerki po parku, siedzenie przy tężniach, tudzież picie kawy, czy jedzenie lodów w parkowych kawiarenkach, czyli najogólniej mówiąc: na słodkie leniuchowanie przy pięknej pogodzie.

Inowrocław - Stadion Miejski im. Inowrocławskich Olimpijczyków

Powiedzieć trzeba, że byliśmy pod dużym wrażeniem parku, jego wielkości, ładnych budowli, które się w nim znajdują oraz samych tężni. Park Solankowy jest bardzo duży i przechadzając się po alejkach zdarzało nam się trafić na miejsca zupełnie odludne i ustronne, gdzie w ciszy i zadumie można cieszyć się pięknem przyrody i obserwować skaczące po drzewach wiewiórki. Idealne miejsce na relaks i odpoczynek.

Park Solankowy - termometr i barometr

Park Solankowy - zegar słoneczny "Paw"

Park Solankowy - pijalnia wód mineralnych i kawiarnia

Park Solankowy - pijalnia wód mineralnych i kawiarnia

Park Solankowy

Park Solankowy

Zaciszna alejka parkowa

Ławeczka gen. Sikorskiego, który w okresie międzywojennym bywał częstym gościem uzdrowiska

Park Solankowy - Zakład Przyrodolecznictwa

Do tej pory nie mieliśmy okazji korzystania z dobrodziejstw aerozoli wytwarzanych przez odparowanie solanki na gałązkach tarniny i w ogóle niezbyt dokładnie wiedzieliśmy "z czym to się je". Była to zatem dla nas zupełna nowość i ciekawostka. Na Matyldę tężnie działały relaksująco, a na mnie usypiająco (może to szum spadających kropelek wody). W każdym razie - miło się przy nich siedziało ;)

Tężnie w Inowrocławiu

Tężnie w Inowrocławiu

Tężnie w Inowrocławiu

Widok z tężni na park

Zrelaksowani i wypoczęci wieczorkiem poszliśmy do hotelu i do spania, bo rano trzeba przygotować się do biegu. Wstaliśmy rankiem po dobrze przespanej nocy. Poszliśmy na śniadanie. Właściwie to tylko Matylda jadła śniadanie, ja wypiłem kawę i w pokoju wsunąłem kilka wafli ryżowych z dżemem.

Po śniadaniu niespiesznie ruszyliśmy przez park ku stadionowi z okolic którego miały jechać autobusy przewożące uczestników biegu do Kruszwicy, gdyż tam ulokowany był start. Stojąc obok autobusu, spotkaliśmy Małgorzatę prowadzącą bloga "Blog zakochanej w bieganiu". Do tej pory "znaliśmy" się tylko z blogów właśnie i bardzo miło było spotkać się na żywo i porozmawiać. Zarówno dla Małgosi jak i dla Waldka (który notabene wyprzedził mnie gdzieś na trasie) był to debiut w półmaratonie. Relację Gosi z pierwszego półmaratonu możecie przeczytać na Jej blogu.

Start biegu zlokalizowany był w Kruszwicy, "pod Mysią Wieżą". Jak napisałem na początku - w biegu wzięło udział ok 600-set biegaczy. Na starcie nie było podziału na strefy, nie było pacemakerów. Tak trochę "na żywioł". Ponieważ jednak uczestników nie było zbyt wielu sam start był płynny i bezproblemowy. Po kilku kilometrach biegu podczepiłem się pod pewnego pana, który biegł równiutko jak pod zegarek tempem, które mniej więcej mi odpowiadało (było to około 4:52min/km). Zagadałem i tak jakoś wyszło, że dobiegliśmy razem do chyba piętnastego lub szesnastego kilometra.

Do tego momentu biegło mi się bardzo dobrze i byłem prawie pewien, że w sumie dość spokojnie i bez szarpania ukończę bieg z dobrym czasem. Chciałem w tym miejscu podziękować mojemu pacemakerowi za super równe tempo biegu oraz miłe towarzystwo i wspólny wysiłek. Jak wspomniałem, wydawało mi się, że spokojnie takim równym tempem dobiegnę do końca. Około 16-tego kilometra coś złego dziać się jednak zaczęło. Nie przypuszczam, żeby był to podbieg pod wiadukt, który w porównaniu z podbiegami w Sobótce był w sumie niewielkim wyzwaniem. Chyba raczej główną rolę odegrało tu coraz mocniej świecące słoneczko i coraz wyższa temperatura... a może po prostu byłem zbyt słaby i rozleniwiony.

Co by to nie było, zwyczajnie zabrakło mi sił i woli walki. Musiałem odpuścić i do końca półmaratonu dowlokłem się z kiepskim tempem i bardzo zmęczony. Szkoda. Może przesadziłem na początku i trzeba było zacząć w tempie 5:00min/km, a później w miarę możliwości przyspieszać. W ogólnym rozrachunku pewnie lepiej bym na tym wyszedł... cóż, skoro do tego szesnastego kilometra biegło się tak dobrze...

Koniec końców dotarłem do mety z czasem o dwie minuty gorszym, niż w Sobótce, czyli 1 godzina i 49 minut. Czy jestem zadowolony? Niespecjalnie. Minimalnie liczyłem na czas około 1:47, maksymalnie może na 1:45, a tu taka lipa. Oj, rozleniwiły mnie te piątkowe spacerki po parku i sesyjki przy tężniach ;) Przebiegłem i chociaż niby wiem, że w trakcie biegu nie było mnie już stać na więcej (a może raczej chodziło o to, że gdy trzeba było naprawdę się wysilić, to stwierdziłem, że odpuszczam), to jednak nie czuję się zwycięzcą. Dobrze, że przynajmniej tym razem buty mnie nie obtarły.

Na mecie w Inowrocławiu

Na mecie w Inowrocławiu

Na mecie w Inowrocławiu

Na mecie w Inowrocławiu

Na mecie w Inowrocławiu

Było minęło. Niedługo będę miał okazję powalczyć o lepszy czas w kolejnym półmaratonie. Tym razem słońce na pewno nie będzie przeszkodą. Zobaczymy, co wtedy wymyślę na swoje usprawiedliwienie ;)

Dobiegając do końca tej podróży. VIII Bieg Piastowski - przyzwoicie zorganizowany półmaraton. Miejscami ruch samochodowy na trasie biegu trochę przeszkadzał. Dodatkowo bieg odbywał się w sobotę, co pewnie wielu kierowców całkiem mocno zdenerwowało i poniekąd mnie to nie dziwi. Nie wiem, może w niedzielę byłoby lepiej. To tylko takie moje gdybanie.

Trasa prosta, równa, jak po stole. Jedyne urozmaicenie to podbieg pod wiadukt drogowy. Teoretycznie powinno biec się dobrze. Na pierwszych punktach żywieniowych wolontariusze "nie wyrabiali" się z rozlewaniem wody do kubków i zdarzyło się tak, że na stole było pusto. Ani kubków, ani wody. Może było to spowodowane tym, że część biegnących brała po dwa kubeczki... Nie ma to w sumie większego znaczenia.

Kibice - super sprawa! I w Kruszwicy i w Inowrocławiu kibice naprawdę kibicowali. Dzieciaki "przybijały piątki", dorośli zagrzewali do walki :) Wielkie dzięki za doping! Na osobne gratulacje zasługują zarówno debiutująca w półmaratonie Małgorzata z bloga "Zakochana w bieganiu" - za to że dała radę i dotrwała do końca, jak i Waldek - także debiutant, który przed biegiem skromnie zamiarował zmieścić się w dwóch godzinach, a ukończył bieg z czasem 1 godzina 44 minuty. Wielkie gratulacje i czapki z głów! Oby tak dalej i powodzenia w przyszłych startach!