„Zamień chemię na jedzenie”- Julity Bator – to pozycja obowiązkowa dla wszystkich tych osób,
które mają chęć i siły, aby zamienić się w supermarketowego detektywa i z benedyktyńską dokładnością studiować etykiety produktów spożywczych przed wrzuceniem ich do koszyka.

Co prawda, nagle może się okazać, iż połowa produktów, które mieliśmy umieść w tymże, tak naprawdę do jedzenia się nie nadaje, bo zawiera benzoesan sodu, glutaminian sodu, siarczyny, dwutlenek siarki i inne pyszności.

Jak rezolutnie stwierdza autorka na cud zakrawa fakt, że jeszcze w ogóle funkcjonujemy , faszerowani przez producentów żywności farbami, ropą naftową, siarką i plastikiem.

Książkę polecam wszystkim osobom, którym nie jest obojętne to, czym karmią swoje ciało, i w myśl zasady „jesteś tym co jesz”, zadają sobie trochę trudu przy komponowaniu swojej diety. Książka pani Julity Bator jest wspaniałym żywnościowym przewodnikiem, autorka dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem w tym zakresie, podpowiada czego unikać, a które produkty warto wrzucić do sklepowego koszyka. W książce najdziemy także mnóstwo prostych przepisów na zdrowe i smaczne potrawy.

Pomimo tego, że dzięki Leonowi już wcześniej dowiedziałam się wiele na temat zdrowego odżywiania i miałam nieco bardziej krytyczne podejście do oferty na sklepowych półkach, to dzięki tej książce natychmiast wprowadziłam kilka modyfikacji w cotygodniowych zakupach spożywczych. Przestałam na przykład kupować pieczywo chrupkie, które zawiera szkodliwy dla zdrowia akrylamid, nie kupuję już kawy rozpuszczalnej, w której może być zawarty nikiel i która bywa dwa razy droższa od kawy ziarnistej. Poza tym wróciłam do kawy zbożowej – smaku dzieciństwa, która produkowana jest z cykorii, będącej źródłem inuliny - naturalnego prebiotyku. Zrezygnowałam też z aromatyzowanych herbat na rzecz produktów lepszej jakości, nie kupuję rodzynek konserwowanych dwutlenkiem siarki, który odpowiedzialny jest za wywoływanie astmy, z którą miałam problemy. Niestety do tej pory nie udało mi się znaleźć jogurtu naturalnego bez dodatku mleka w proszku (poszukiwania trwają).

Podsumowując: „Zamień chemię na jedzenie” to prawdziwy leksykon wiedzy nie tylko teoretycznej, ale i wypróbowanej w warunkach bojowych. Zdecydowanie polecam wszystkim osobom chcącym poprawić jakość swego życia poprzez lepsze i bardziej świadome odżywianie.

Dopisek Leona: Dla mnie ta książka to nihil novi sub sole. Potraktowałem ją jako odświeżenie i ugruntowanie wiedzy, którą wcześniej - w trakcie długich i żmudnych poszukiwań - nabyłem z... internetu. Bo tak po prawdzie, wszystko, o czym w swojej książce pisze Julita Bator, znaleźć można w sieci. Wymaga to oczywiście trochę zaangażowania i czasu, ale jest do zrobienia. Wielu ciekawych rzeczy dowiedzieć się można także z programu Katarzyny Bosackiej "Wiem, co jem". Czytając książkę "Zamień chemię na jedzenie" miałem nawet miejscami wrażenie, że jest to spisana wersja serii "Wiem, co jem".


Być może to tylko takie moje subiektywne odczucia. Dodam jednak jeszcze tylko, że dla kogoś, kto interesuje się ogólnie tematem żywności, GMO, przemysłowej produkcji żywności, czy niecnych praktyk koncernów spożywczych, oraz stara się na jakimś tam poziomie to swoje odżywianie utrzymywać, książka Julity Bator będzie pracą średnio ciekawą, a na pewno nie odkrywczą. Może być jednak dziełem na miarę "De revolutionibus orbium coelestium" Kopernika dla kogoś, kto nigdy nie zastanawiał się nad tym, dlaczego smakowy jogurt dla dzieci w większej części składa się z cukru posłodzonego cukrem..

Jeżeli więc nigdy nie zwracałeś uwagi na fakt, że cukru nie ma tylko w soli, to ta książka jest jak najbardziej dla Ciebie - koniecznie przeczytaj i staraj się stosować. Jeżeli jednak od lat jesteś namiętnym czytelnikiem etykietek na produktach żywnościowych to niekoniecznie musisz wydawać pieniądze na "Zamień chemię na jedzenie", raczej niczego więcej, ponad to, co już wiesz, się  z niej nie dowiesz.